Onzichtbaarheid is onlosmakelijk verbonden met zichtbaarheid en als recente Netflix-annuleringen iets betekenen, verdwijnen de LGBT-gerichte shows van het streamingnetwerk sneller in de ether dan kijkers op de hoogte kunnen houden van de ontwikkeling. Dit is geen opkomende trend; in plaats daarvan lijkt het bedrijfsbeleid te zijn, aangezien het netwerk sinds juni vorig jaar zonder pardon een hele reeks van zijn meest veelgeprezen LGBTQ-showpieces heeft geannuleerd.
Weet je nog zigeuner? En The Get Down van Baz Luhrmann? Misschien niet, want Everything Sucks wordt de nieuwste pro-LGBTQ-serie die het hoofd moet bieden aan de bijl en de krantenkoppen en Twitter-feeds domineert. Toen het LGBT-signatuurstuk Sense8 van het netwerk bijna een jaar geleden werd geannuleerd, niet minder op de eerste dag van de trotsmaand, was er verontwaardiging en een publieke verontwaardiging die zorgde voor een speciale aflevering van twee uur om de serie af te ronden, maar de annulering van LGBT-shows heeft worden te alledaags om een soortgelijke reactie te rechtvaardigen, aangezien het publiek moeite heeft om bij te houden wat er vandaag wordt gestreamd en de volgende dag wordt geannuleerd als het gaat om LGBTQ-centrische programmering. Dat is zorgwekkend omdat Netflix, ironisch genoeg, elk jaar een groot aantal LGBTQ-gerichte shows produceert om ze na het eerste of tweede seizoen te annuleren.
Een teken des tijds misschien? Waarom slaagt het grootste internetstreamingbedrijf ter wereld er niet in om LGBTQ-georiënteerde series jaar na jaar te vernieuwen? En wat zegt het over de toekomst van de streaminggigant en zijn reputatie bij de gemeenschap die de dupe is van deze zeer publieke vervreemding?
trendsetter
Het lijdt geen twijfel dat Netflix een trendsetter is geweest als het gaat om de manier waarop we media consumeren en de beschikbaarheid en toegang tot entertainment van televisieseries tot films op verschillende platforms. Helaas is Netflix ook hard op weg een netwerk te worden met angst voor betrokkenheid bij LGBTQ-inhoud. Het annulerings- en verlengingsbeleid van het netwerk is een even duister gebied, aangezien Netflix geen kijkersstatistieken vrijgeeft, op dezelfde manier als een kabelnetwerk zoals HBO of een kanaal zoals NBC, die zowel de media als de aandeelhouders een record van zijn beoordelingen en gegevens verschuldigd zijn met betrekking tot kijkers. Game of Thrones is het meest bekeken televisieprogramma ter wereld. Dit is een feit. Het is een feit omdat HBO kijkersstatistieken vrijgeeft voor de fantasieserie, in tegenstelling tot Netflix.
rob en jessica benedendeks
The Verge riep Netflix al in 2013 op dit speciale voorrecht en bekritiseerde hoe het netwerk weigert harde kijkcijfers te onthullen. Zonder een uitdaging van Wall Street of de media kan het bedrijf elk van zijn vijf originele tv-series een hit noemen, zolang de shows, waaronder House of Cards, Lilyhammer en Arrested Development, voldoen aan een vage reeks benchmarks door Netflix-management... Sarandos stelde voor dat iedereen tevreden moet zijn dat deze Netflix-originelen hitshows zijn omdat mensen erover praten in Starbucks. Met coffeeshopgesprekken die de hitwaardigheid van een Netflix-origineel bepalen, is het grappig om na te denken over welke van deze geannuleerde tv-series geen hot topic in de coffeeshop zijn geworden, aangezien er geen redenen werden gegeven voor de annulering van de serie, behalve hun vermeende gebrek aan hoge kijkcijfers. Dat is nou symmetrie mensen.
wat is er gebeurd met de tijdbandiet op dodelijkste vangst?
Voorbij Buzz Words
Er was een tijd dat Jackie Chang en Chris Tucker, met de blockbuster Rush Hour in de hoofdrol, werd geprezen als een baanbrekende prestatie in naam van diversiteit. Een buddy-politiefilm met twee minderheden als hoofdrolspelers brak de Hollywood-normen van wat een succesvol komisch duo is. Er was geen enkele blanke man te bekennen en de franchise is een van de meest lucratieve merken in filmentertainment tot nu toe.
De geannuleerde LGBTQ-georiënteerde inhoud valt ook in deze categorie, in tegenstelling tot de meeste reguliere televisieprogramma's waarin homo-, lesbische, biseksuele en transgender-personages als sidekicks of als ondersteunende rollen voor een hetero, blanke hoofdrolspeler worden gebruikt, met weinig tot geen subplots om hun eigen te noemen. Er zijn talloze LGBT-personages in veel populaire Netflix-shows, maar de diepte en de authenticiteit van genoemde personages gaan zelden verder dan semantiek of het begraven van je homo-trope omdat homoseksualiteit of genderidentiteit worden gebruikt om kleur en diepte toe te voegen aan een anders saai minder belangrijk personage dat geen belangrijke rol in het algehele plot, behalve om de hoofdrol te ondersteunen. GLAAD's jaarlijkse Where We Are op TV-rapport afgelopen november weergalmde dit sentiment, aangezien het ontdekte dat LGBTQ-personages grotendeels in de marge van ensemblecasts blijven, in plaats van de hoofdrolspelers van de serie ... Als zodanig varieert hun schermtijd op basis van het aantal plots de algemene serie heeft tijd om te verwerken. Het is dan gemakkelijker om dit personage als vervangbaar te behandelen - ofwel ze te doden wanneer ze een buzzy-schok nodig hebben, of het personage op een andere manier af te schrijven.
De Netflix Originals die in de wei werden uitgestald, bevatten LGBTQ-personages als hoofdrolspelers en plaatsten de strijd en triomfen van de LGBT-ervaring voorop in de verhaallijn. Hoe kunnen veel LGBTQ-vriendelijke hitshows op Netflix in de allereerste aflevering pronken met een seksscène van hetzelfde geslacht of zijn ze opgenomen op pride-festivals over de hele wereld, zoals in het geval van Sense8? Personages van het groeiende aantal castaway-shows van Netflix zijn geen symbolische leden van de LGBTQ-gemeenschap of stereotypen, maar driedimensionale verkenningen van de complexiteit van wat het betekent om een niet-binair individu te zijn in een binaire wereld.
Marketingongelijkheid
Misschien gaat het echt om de cijfers, zoals Netflix bevestigt, maar waarom hebben deze LGBTQ-gerichte series hun doelgroep niet gevonden? Misschien ligt het antwoord ook in een andere reeks getallen. Zoals de kosten van de Superbowl-commercial van Netflix 2017 voor seizoen 2 van Stranger Things of het aantal Stranger Things-t-shirts en merchandise dat in Target wordt verkocht? Of het aantal keren dat de cast van de populaire sci-fi-serie of tienerdrama 13 Reasons Why en Netflix darling The Crown zijn verschenen in late night talkshows zoals Jimmy Fallon, Jimmy Kimmel en Late Show with Stephen Colbert of overdag verschenen chatprogramma's zoals Ellen. Sense8 is sinds 2015 een vaste waarde op de Netflix-line-up en de enige LGBT-gerichte show die een tweede seizoen veiligstelt, en heeft tot nu toe twee Facebook-livechats en een Google-hangoutsessie van een uur via Skype op zijn naam voor zover marketing bezorgd. Gypsy en Everything Sucks werden respectievelijk drie maanden en een maand nadat de shows waren uitgebracht geannuleerd, dus begrijpelijkerwijs was er geen tijd voor een-op-een met de cast van de geannuleerde shows, zelfs als ze Academy Award-genomineerde Naomi Watts en Tony Award-winnende Billy omvatten Crudup.
De snelheid van de annuleringen kort na de release van een nieuwe serie roept ook de vraag op of een maand of twee voldoende tijd is voor een televisieprogramma om zijn publiek te vinden, vooral in een streamingnetwerk dat honderden nieuwe shows en films in première brengt op zijn platform per maand. En hoe realistisch zijn de verwachtingen dat een serie zonder marketingstrategie een aanzienlijk deel van het publiek binnenhaalt om een tweede of derde seizoen te rechtvaardigen wanneer het weken na de releasedatum wordt geannuleerd?
Hoewel Netflix-shows zoals Stranger Things en House of Cards gemakkelijk te herkennen zijn aan het netwerk, zijn er honderden kijkers; Leden van de LGBT-gemeenschap inbegrepen die nog moeten horen van Sense8, Gypsy, The Get Down of Everything Sucks. Zoals de Amerikaanse Netflix-abonnee Geri Hertel beschrijft, ben ik sinds 1997 geabonneerd op Netflix toen Netflix dvd's per post stuurde, het feit dat ik pas in 2018 over Sense8 hoorde, is schandalig. Netflix heeft Stranger Things zwaar gepromoot en ik heb beide seizoenen gezien. Mijn vrienden wisten van Stranger Things, maar niet van Sense8 of Gypsy, Netflix had links op hun site om me te navigeren om reguliere shows te bekijken. Hetzelfde had kunnen worden gezegd over Sense8, maar helaas was dat niet het geval. Ik begrijp niet waarom Netflix geen links naar een breder scala aan shows op hun Splash-pagina plaatst. De sociale-mediapagina's voor de geannuleerde LGBT-shows vertellen ook een soortgelijk verhaal van lage betrokkenheid bij het publiek en algemene minachting voor fans en volgers, in tegenstelling tot de sociale-media-accounts van reguliere programma's die een meer interactieve relatie met fans hebben.
Geforceerd stoppen met verhalen
Met een verzameling onvolledige en geannuleerde LGBTQ-shows die met de maand groeien, leidt dit tot de grotere kwestie van wat deze gedwongen stop-verhalen betekenen voor het streamingnetwerk, ongeacht de aard van de inhoud. Hoe vaak zullen kijkers hun tijd investeren in een nieuwe Netflix Original om deze een maand later te annuleren? In een klimaat waarin televisienetwerken shows voor twee of meer seizoenen in één jaar verlengen, hebben de lukrake annuleringsvoorwaarden van Netflix kijkers voor een behoorlijk ongemakkelijk raadsel geplaatst. Nadat Netflix ooit de reputatie had verdiend als het netwerk dat alles nieuw leven zal inblazen, van tientallen jaren oude tv-programma's zoals Full House tot Gilmore Girls, staat Netflix nu voor een nieuwe uitdaging om een steeds ontevredener kijkerspubliek te overtuigen dat de toewijding van het bedrijf aan de voltooiing van zijn oorspronkelijke inhoud. En hoewel het argument dat geannuleerde series nog steeds beschikbaar zijn voor streaming geldig is, hoeveel nieuwe kijkers zullen worden gedwongen om een geannuleerde serie te kijken met een enkel seizoen of twee op zijn naam?
dansen met de sterren spiegelbol winnaars
De gemiste kans
Krediet: https://twitter.com/feliciawhy
Het echt verontrustende element van deze annuleringen en de boodschap die het naar het kijkerspubliek en de LGBTQ-gemeenschap in het algemeen stuurt, is dat het een vervangbare minderheid is, terwijl de waarheid precies het tegenovergestelde is. De demografie van de LGBTQ-televisieconsument is er een die in opkomst is en een die steeds luider en specifieker wordt over wat hun voorkeuren zijn met betrekking tot entertainment. Waarom worden deze series dan niet op de markt gebracht of het beoogde publiek bereikt? Misschien is het omdat Netflix een entertainmentconglomeraat aan het worden is dat de markt verzadigt met nieuwe inhoud omwille van nieuwheid, maar de sociale impact en het vermogen tot echte verandering in elk van hun creaties niet ziet. In een wereld waar homo-, lesbiennes en transgenders het risico lopen te worden onderworpen aan conversietherapie, gevangenisstraf en executie, kan het belang van het uitroeien van homofobie en gevoelens van anders-zijn door middel van kunst en progressieve programmering paradigmaverschuivingen en levensreddend zijn.
Zoals transgender YouTuber Vincent van VincentViews het stelt. Representatie is zo belangrijk vanwege alle jonge LHBT-mensen die opgroeien... Als ze alleen hetero's zien, zullen ze denken dat ze niet normaal zijn, ze zullen denken dat ze ongelijk hebben. Als ze een andere LGBT-persoon op de tv zien waarmee ze zich kunnen identificeren, zullen ze misschien, heel misschien, het gevoel hebben dat ze in deze wereld thuishoren; dat ze niet gebroken zijn en dat er niets mis is met wie ze zijn.Queer content versterkt en valideert niet alleen de LGBT-gemeenschap, het kan ook een blijvende impact hebben op de potentiële daders van homofobe misdaden en andere leden van de heterogemeenschap voortstuwen om een nauwkeuriger begrip te krijgen van wat het betekent om LGBTQ te zijn en om de grenzen van zelfopgelegde scheiding te vervagen.
Hoewel we allemaal weten dat entertainment precies dat is, een bedrijf voorop, kunnen de verantwoordelijkheid en het vermogen om een generatie op te voeden die niet alleen ras of etniciteit niet ziet, maar ook seksuele en genderoriëntatie niet worden onderschat, omdat we allemaal spiegels nodig hebben om te vertellen ons we zijn hier en dat we er toe doen.
Noot van de redactie: dit is een opiniestuk.